Z trzech synów Juliusza malarstwo wybrał jeden – Wojciech. Wprowadzony przez ojca do malarstwa, posiadający wszystkie potrzebne umiejętności do malowania koni w zasadniczym stopniu kontynuował linie jego malarstwa. Posiadał także niewątpliwy atut w postaci nazwiska rodowego. Ojciec zadbał by w przeciwieństwie do niego samego syn posiadał odpowiednie wykształcenie. Od 1871 odbywał studia w krakowskiej Szkole Sztuk Pięknych, a od 1873 roku w Monachium.

W 1884 roku ożenił się z Marią Kisielnicką.
Tym co odróżnia z kolei twórczość Kossaka syna od ojca są monumentalne obrazy bitewne, w których się wyspecjalizował i z których słynął. Najbardziej znana to „Panorama Racławicka”, pokazana po raz pierwszy 5 czerwca 1894 roku. Rola artysty w wykonywaniu tych obrazów przypominała rolę reżysera na planie, on wykonywał szkice oraz najistotniejsze i najbardziej decydujące elementy, przy wykonaniu całości asystował mu zaś zespół malarzy. Zamówienia na tego typu malowidła otrzymał nie tylko z Polski, ale i z Węgier i Niemiec („Berezyna”, do dziś w Berlinie). Część z tych prac została w późniejszym czasie pocięta na mniejsze płótna i rozprzedana („Bitwa pod piramidami”). Z obrazów standardowego formatu wyróżniają się „Kircholm”, „Grunwald”, „Sowiński na okopach Woli”, „Wesele krakowskie”, „Autoportret na tle polowania” oraz dwa portrety Józefa Piłsudskiego, z szablą i na kasztance.
Na czas wykonywania „Berezyny” zamieszkał i pracował w Berlinie, skąd powrócił w 1902 roku. W 1912 roku opublikował „Wspomnienia”. Od 1916 roku był profesorem Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie. Zmarł w Krakowie w 1942 roku.

-- inni malarze z rodziny Kossaków
>> Juliusz Kossak
>> Jerzy Kossak