W 1904 Zak powrócił do Paryża, gdzie pozostał przez następne dziesięć lat. Tego też roku zadebiutował obrazem Etiuda na Salonie Jesiennym w Paryżu. Dwa lata później został wybrany członkiem sekcji rysunku jury wspomnianego Salonu. Zak wystawiał także na Salonie Niezależnych. W roku 1907 Zak został zaproszony do udziału w wystawie ugrupowania Polskiego Związku Artystów "Sztuka" a w 1909 wszedł w związek z członkami ugrupowania "Rytm", m.in. Tymon Niesiołowskim, Romanem Kramsztykiem, Melą Muter, Tadeuszem Makowskim. Z uwagi na fakt, że ogromna liczba Polaków grupowała się wokół jego osoby, Zak został poproszony o udział w założeniu Towarzystwa Artystów Polskich w Paryży. W roku 1911 została zorganizowana pierwsza indywidualna wystawa Zaka w Galerii Druet w Paryżu a rok później, po tym jak Muzeum Luksemburskie zakupiło jego obraz "Głowa kobiety", Zak stał się uznawanym malarzem środowiska artystycznego Paryża. W 1913 wziął udział w Wystawie Armory Show, która miała miejsce w Nowym Jorku, Detroit oraz Chicago. Oba wystawione przez niego płótna w bardzo krótkim czasie zakupiono do prywatnych kolekcji. Pomiędzy 1916 i 1923 Zak przebywał w Polsce, by następnie ponownie powrócić, już na stałe do Paryża. Ostanie lata jego życia należały do pomyślnych zarówno w pracy, życiu towarzyskim jaki i finansowym. Wiele wystawiał w paryskich galeriach. Zmarł nagle, na zawał serca w roku 1926.

W jednej z sal, działu sztuki współczesnej chicagowskiego Instytutu Sztuki, znajduje się obraz Zaka zatytułowany "Pasterz", namalowany pomiędzy 1910 i 1911 rokiem. Płótno to weszło w posiadanie Artura Jeroma Eddy’ego w czasie wystawy Armory Show w Nowym Jorku w roku 1913. Jak pisze w swojej monografii o Eugeniuszu Zaku, Artur Tanikowski, powstało ono pod wpływem inspiracji dziełami Pierre Puvis de Chavannes oraz Maurice Denis. Przedstawia mężczyznę klęczącego na kolanach, wspierającego się na kiju pasterskim i pijącego wodę ze strumienia. Za nim w tle dostrzegamy pasące się na łące owce. Zak zastosował wąską gamę barw: zieleń, pomarańcz, żółć, głęboki błękit i brązy, nawiązując w ten sposób do szkoły Fowistów. Jednakże poza tym, odnajdujemy tu więcej odwołań do francuskiego malarstwa końca XIX wieku, przepełnionego spokojem, wycieszeniem i romantycznymi uczuciami. "Pasterz" Zaka przywołuje obraz samotności ludzkiego życia, monotonii, rezygnacji, podobnie jak obrazy Millet’a. Zak, tak jak jego przyjaciele z ugrupowania "Rytm" pokazywał "odwieczne prawdy" posługując się tradycyjną ikonografią; jednakże odziewając ją już w nowoczesny kostium.

A. J. Eddy jest pamiętany za swoje odważne zakupy jakich dokonał w 1913 podczas Armory Show, kontrowersyjnej wystawy Sztuki Współczesnej, jaka zadebiutowała w Nowym Jorku a następnie została przeniesiona do Instytutu Sztuki w Chicago. Eddy nie tylko nabywał ale także reklamował nowoczesną sztukę w pisanych przez siebie publikacjach, między innymi wspomnianej książce "Kubizm i Postimpresjonizm". W 1931 roku, jedenaście lat po jego śmierci, Instytut Sztuki w Chicago, wszedł w posiadanie 23 dzieł z jego kolekcji, nadając jej nazwę Arthur Jerome Eddy Memorial Collection. Wśród nich znajduje się "Pasterz" Eugeniusza Zaka.